Het was vandaag de laatste lesdag en morgen is het alweer tijd om naar huis te gaan. Van de grote stad terug naar het suffe dorp Eindhoven. Dat besef kreeg ik van de week toen ik van de metro terug naar het appartement liep: dit is (voorlopig) een van de laatste keren dat ik hier nog in zo'n Russische straat rondloop.
Ik heb Nederland amper gemist gedurende deze tijd. Het enige dat ik miste was het gerief van m'n eigen appartementje en de Albert Heijn met bekende etenswaren. Op de een of andere manier kreeg ik het hier niet voor elkaar om voor mezelf een goede (en lekkere) maaltijd te bereiden. Dat zal wel een gebrek aan creativiteit van mijn kant uit zijn, want aan de supermarkten ligt het niet zo. Die zijn net zo uitgebreid, zo niet uitgebreider, dan thuis.
Voordat ik naar Rusland zou vertrekken vroeg ik me af of vier weken misschien niet te lang zou zijn. Wat als ik het na een week helemaal gehad zou hebben met de taal? Of met de drukte van de stad? Want van beiden aspecten kreeg ik drie jaar geleden in Rusland soms nogal last, en sloot ik mezelf even op om tot mezelf te komen.
Nu kan ik alleen maar concluderen dat ik daar deze keer geen enkel moment last van heb gehad. Van de taal heb ik nog steeds geen genoeg, ik begin er zelfs meer waardering voor te krijgen (wellicht dat ik daar later iets meer over schrijf).
Ook de grootte van de stad deed me nu weinig. In de eerste week, als je met de drommen mensen het metrostation binnenloopt, ging Pink Floyd in m'n hoofd spelen met Welcome To The Machine. Honderden mensen gaan het metrostelsel in en tegelijkertijd gaan honderden mensen terug naar boven. Er zijn altijd en overal mensen op de been. Daar waar ik er voorheen de zenuwen van kreeg, kijk ik er nu met een lichte fascinatie naar. Waar gaan ze toch naar toe? Afgelopen zaterdagochtend bijvoorbeeld, al voor 6 uur 's ochtends, was ik verre van alleen op straat en in de metro.
Uiteindelijk had ik hier dus wel wat langer willen blijven. Maar ik vertrek in de wetenschap dat dit niet m'n laatste bezoek is aan Rusland, wellicht dat ik volgend jaar weer terugga om de cursus te vervolgen. En misschien ook met de gelegenheid om Moskou nog beter te kunnen bekijken en ervaren.
Bovendien ben ik op deze blog nog niet uitgeschreven, ik heb nog wat dingetjes in m'n hoofd waar ik nog meer over zou willen schrijven. Maar die zal ik dus binnenkort opschrijven in m'n eigen appartement met een Albert Heijn op loopafstand.
Tenslotte, nu het nog kan: groeten uit Sint-Petersburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten