Ik moet toch bekennen dat ik een bijna-Sheldoneske fascinatie heb voor metro's in grote steden. Maar de ene metro is de andere niet, en de metro's van Sint-Petersburg en Moskou zijn toch wel een verhaal apart. Vandaar dat ik er een aparte post aan wijd om er meer over te kunnen vertellen.
In de meeste steden is een metro niet meer dan dat: een vrij efficiënt vervoersmiddel om binnen de stad van A naar B te gaan. Maar in de twee grootste steden van Rusland is de metro niet alleen efficiënt, maar ook een belevenis op zich.
Echter, de Peterburgse metro is niet erg uitgebreid, slechts 110 kilometer spoorlijn en 65 stations. De stad kan best wel wat meer stations (en metrolijnen) gebruiken, want je moet vaak nog altijd een flink eind lopen om bij het metrostation te komen. Aan de andere kant, door de grote afstanden tussen de stations kunnen de treinen flink doorjakkeren, op sommige trajecten krijg ik wel eens het gevoel dat de trein op hol is geslagen. Daarnaast nog het feit dat het rijden door de tunnels een oorverdovend kabaal geeft maakt je niet bepaald rustiger.
In Sint-Petersburg vervoert de metro iedere dag zo'n 2,5 miljoen mensen. Dit betekent dat in iedere seconde dat de metro open is (van 5:45 tot 0:30 uur) er gemiddeld meer dan 37 mensen het metrosysteem binnenkomen door de stugge klapdeurtjes (en ook weer uit lopen). Met zo'n mensenstroom moet de metro als een geoliede machine lopen om dit aantal mensen te kunnen verwerken, want de kleinste opstopping kan een grote chaos veroorzaken. Maar dat is goed voor elkaar, overdag komt er iedere drie minuten een trein voorbij om de inmiddels opgehoopte mensenmassa af te kunnen voeren.
Het is eigenlijk niets bijzonders, dit gaat er zo aan toe in iedere stad van een beetje omvang. Maar als informaticus uit een kleine stad, die veel waarde hecht aan efficiëntie als het gaat om enen en nullen, kan ik ook op een metrostation m'n ogen uitkijken hoe efficiënt al die mensen van А naar Б gebracht kunnen worden.
Voor niet-techneuten is de metro nog steeds een bezienswaardigheid. Sint-Petersburg heeft de diepste metro ter wereld. Station Admiralteyskaya, een nieuw station in het hartje van het centrum, heeft men maar liefst 105 meter diep gegraven. Deze diepte is noodzakelijk om de gigantische rivier de Neva te trotseren, opdat je droge voeten houdt in het station. Een overstroomd station is doorgaans niet heel comfortabel.
Om tot deze diepte te komen moet je roltrappen af die tussen de 100 en 150 meter lang zijn. Na ongeveer twee en een halve minuut ben je beneden (ja, ik heb geteld). Reken dus vijf minuten reistijd voor de roltrappen.
Roltrappen worden overigens "bewaakt" door vrouwen van middelbare leeftijd. Aan de voet van ieder blok roltrappen is een kleine cabine met bewakingsapparatuur en een microfoon. Van daaruit worden passagiers gemaand om wat rustiger de trap af te racen of om op je kinderen te letten. Het moet een oersaai beroep zijn, om de hele dag door mensen voorbij te zien lopen. Vaker wel dan niet zie ik ze knikkebollen met ogen half gesloten. Ook denk ik dat deze vrouwen 's avonds en 's nachts nog steeds gezichten zien als ze hun ogen dicht doen (zoals je de schommelingen van de zee nog na kan voelen als je lang op een schip hebt gezeten).
Onderaan de roltrappen kom je in een ondergrondse wereld met veel mozaïeken, kroonluchters, standbeelden en hier en daar een afbeelding van Lenin. Met name op de rode lijn (de oudste lijn) vind je relatief veel van dit soort taferelen.
Omdat ik ook een weekendje naar Moskou ben geweest, kon ik de twee metro's vergelijken. De verbazing was eraf ten opzichte van drie jaar geleden, ondanks dat dit stelsel groter en drukker is dan die van Sint-Petersburg. Maar ik was zodanig geacclimatiseerd aan een grote stad dat deze factor nog weinig indruk maakte. Bovendien ben je na drie schamele trapjes al op de perrons, in plaats van een 140 meter lange roltrap (ze zijn er wel hoor, in Moskou). Dus qua ligging van de stations wint Sint-Petersburg het.
Toch weerhield het me er niet van om een "wow" uit te stamelen bij het naderen van enkele stations in Moskou, met name op de ringbaan. Op dit aspect wint Moskou het, met de (socialistische) pracht en praal die de stations decoreren.
Dus al met al, de metro in deze twee steden is niet alleen een betrouwbaar vervoersmiddel, het is ook het bekijken waard. En vergeet je fototoestel niet mee te nemen, in Sint-Petersburg is het toegestaan om foto's (zonder flits) te maken. In Moskou is het helaas nog steeds verboden.
In de meeste steden is een metro niet meer dan dat: een vrij efficiënt vervoersmiddel om binnen de stad van A naar B te gaan. Maar in de twee grootste steden van Rusland is de metro niet alleen efficiënt, maar ook een belevenis op zich.
Echter, de Peterburgse metro is niet erg uitgebreid, slechts 110 kilometer spoorlijn en 65 stations. De stad kan best wel wat meer stations (en metrolijnen) gebruiken, want je moet vaak nog altijd een flink eind lopen om bij het metrostation te komen. Aan de andere kant, door de grote afstanden tussen de stations kunnen de treinen flink doorjakkeren, op sommige trajecten krijg ik wel eens het gevoel dat de trein op hol is geslagen. Daarnaast nog het feit dat het rijden door de tunnels een oorverdovend kabaal geeft maakt je niet bepaald rustiger.
In Sint-Petersburg vervoert de metro iedere dag zo'n 2,5 miljoen mensen. Dit betekent dat in iedere seconde dat de metro open is (van 5:45 tot 0:30 uur) er gemiddeld meer dan 37 mensen het metrosysteem binnenkomen door de stugge klapdeurtjes (en ook weer uit lopen). Met zo'n mensenstroom moet de metro als een geoliede machine lopen om dit aantal mensen te kunnen verwerken, want de kleinste opstopping kan een grote chaos veroorzaken. Maar dat is goed voor elkaar, overdag komt er iedere drie minuten een trein voorbij om de inmiddels opgehoopte mensenmassa af te kunnen voeren.
Het is eigenlijk niets bijzonders, dit gaat er zo aan toe in iedere stad van een beetje omvang. Maar als informaticus uit een kleine stad, die veel waarde hecht aan efficiëntie als het gaat om enen en nullen, kan ik ook op een metrostation m'n ogen uitkijken hoe efficiënt al die mensen van А naar Б gebracht kunnen worden.
Voor niet-techneuten is de metro nog steeds een bezienswaardigheid. Sint-Petersburg heeft de diepste metro ter wereld. Station Admiralteyskaya, een nieuw station in het hartje van het centrum, heeft men maar liefst 105 meter diep gegraven. Deze diepte is noodzakelijk om de gigantische rivier de Neva te trotseren, opdat je droge voeten houdt in het station. Een overstroomd station is doorgaans niet heel comfortabel.
Om tot deze diepte te komen moet je roltrappen af die tussen de 100 en 150 meter lang zijn. Na ongeveer twee en een halve minuut ben je beneden (ja, ik heb geteld). Reken dus vijf minuten reistijd voor de roltrappen.
Roltrappen worden overigens "bewaakt" door vrouwen van middelbare leeftijd. Aan de voet van ieder blok roltrappen is een kleine cabine met bewakingsapparatuur en een microfoon. Van daaruit worden passagiers gemaand om wat rustiger de trap af te racen of om op je kinderen te letten. Het moet een oersaai beroep zijn, om de hele dag door mensen voorbij te zien lopen. Vaker wel dan niet zie ik ze knikkebollen met ogen half gesloten. Ook denk ik dat deze vrouwen 's avonds en 's nachts nog steeds gezichten zien als ze hun ogen dicht doen (zoals je de schommelingen van de zee nog na kan voelen als je lang op een schip hebt gezeten).
Onderaan de roltrappen kom je in een ondergrondse wereld met veel mozaïeken, kroonluchters, standbeelden en hier en daar een afbeelding van Lenin. Met name op de rode lijn (de oudste lijn) vind je relatief veel van dit soort taferelen.
 |
| Een mozaïek van Peter de Grote op station Admiralteyskaya. |
 |
| Metrostation Admiralteyskaya in Sint-Petersburg |
Toch weerhield het me er niet van om een "wow" uit te stamelen bij het naderen van enkele stations in Moskou, met name op de ringbaan. Op dit aspect wint Moskou het, met de (socialistische) pracht en praal die de stations decoreren.
Dus al met al, de metro in deze twee steden is niet alleen een betrouwbaar vervoersmiddel, het is ook het bekijken waard. En vergeet je fototoestel niet mee te nemen, in Sint-Petersburg is het toegestaan om foto's (zonder flits) te maken. In Moskou is het helaas nog steeds verboden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten