Moskou, de stad van m'n dromen. Letterlijk. Ik heb in de afgelopen jaren al verschillende malen aan het Rode Plein gestaan of de Basiliuskathedraal mogen aanschouwen, om even later weer wakker te worden in een Eindhovens bed. Maar nu ik in de "buurt" ben (ruim 600 kilometer) kan ik het natuurlijk niet laten om die stad links te laten liggen.
Afgelopen zaterdag ben ik vroeg opgestaan (iets voor 5 uur) om vervolgens de hogesnelheidstrein van 6:45 uur naar Moskou te pakken. Drie steden in Rusland zijn verbonden door middel van de Сапсан (Sapsan), het zusje van de Duitse ICE-treinen: Sint-Petersburg, Moskou en Nizhny Novgorod. Zonder ook maar ergens tussendoor te stoppen, zoeft het Russische landschap in minder dan 4 uur aan je voorbij, met haar riviertjes, bossen en houten huisjes. Als je uitstapt in Moskou schalt de welkomstmuziek op het station ("Москва, Москва!"). Daar sta je dan, op het Leningradsky-station in de hoofdstad van Rusland.
Eerste stop: uiteraard het Rode Plein. Eigenlijk was het plan om het mausoleum van Lenin te bezoeken, maar dat leek (wederom) gesloten te zijn. Vorige keer dat in Moskou was, was het ook al dicht. De volgende keer dan maar, want dit zal niet de laatste keer zijn dat ik hier ben.
Tot zover kan ik over dit stuk alleen maar dromen, maar je hoeft maar een zijstraat in te slaan bij het Rode Plein en je waant je ineens in een heel andere stad die ik van tevoren nog niet had gezien. Dit zijn de smalle oude straatjes van de stad, vlak buiten het Kremlin. Een eindje verderop kan je een restant terugvinden van de stadsmuur die Moskou lang geleden omringde.
De wandeling werd vervolgd via Lubyanka (K.G.B. hoofdkwartier), het Bolshoi-theater, het Manegeplein en de Moskourivier. Van daaruit liepen we om de Christus Verlosserkatherdraal heen. Dit gebouw is met name het afgelopen halfjaar bekend geraakt door Pussy Riot, die daarbinnen een gratis optreden gaf met kritiek op het huidige regime in Rusland. Dit geintje heeft drie dames van de band een aanzienlijke gevangenisstraf opgeleverd.
Verder wandelend kwamen we op de Arbatstraat, ooit een straat voor de welgestelden, nu een straat vol met souvenirwinkels en restaurants. Overigens heb ik daar voor het eerst een typisch Russische drank geproefd: Kvas (Квас). Het is een zoete frisdrank maar qua smaak is het bijna bier. Volgens mij heb ik nu het gros van de traditionele Russische dranken en gerechten inmiddels achter de kiezen.
Het "dieptepunt" van m'n bezoek aan Moskou was Bunker 42. Dit was tijdens de Koude Oorlog een topgeheim militair object, 65 meter onder de grond (18 verdiepingen, 288 treden). Niet alleen diende dit als schuilkelder die menig atoombom kon weerstaan, het was tevens een commandocentrum waarin op ieder moment honderden mensen actief waren. Vanuit de bunker kon het signaal gegeven worden om een heel arsenaal atoomwapens af te vuren, dat in 30 minuten de V.S. zou weten te bereiken. Je krijgt er toch wel een beetje een koude rilling van om deze gekheid te aanschouwen.
Recentelijk is de bunker opengesteld voor publiek. Naast de expositie van verscheidene militaire objecten is er tegenwoordig ook een ondergronds restaurant voor al uw feesten en partijen (afgelopen zaterdag vierde ene Ivan z'n verjaardag tussen de ontmantelde kernkoppen). Maar al met al vond ik het gaaf om zoiets van dichtbij te kunnen bekijken.
Op zondag was er nog een dag met twee bezienswaardigheden. Eerst naar Kolomenskoje, ten zuiden van het centrum. Hier staan eeuwenoude kerken, waaronder de Hemelvaartskerk. Ik kende het gebouw van plaatjes, maar toen ik het voor de eerste keer zag was ik toch verbaasd: dat ding was zeker wel twee keer zo groot als ik me had voorgesteld.
Eromheen ligt een groot heuvelachtig park dat tevens aan de oever van de Moskourivier ligt. Dat was weer veel traplopen, alsof Bunker 42 nog niet genoeg was. Maar het is een mooi park dat zeker een bezoekje waard is als je ooit in de buurt bent.
M'n bezoek aan Moskou werd afgesloten met een heel ander soort gebouwen gebouwen dan in Kolomenskoje: Moscow City. De wolkenkrabbers van bankiers, verzekeraars en ander gespuis waren altijd al van verre zichtbaar, maar nu heb ik ze even van dichtbij bekeken. Er wordt nog volop gebouwd op dit terrein, met name de Federation Tower is nog in aanbouw. Dit moet uiteindelijk een van de hoogste gebouwen ter wereld worden.
Helaas was het inmiddels bijna tijd om weer naar huis te gaan. "Huis" betekent in dit geval terug naar Sint-Petersburg. Met de Sapsan vertrok ik om 19:45, om een kleine vier uur later op het Moskovsky treinstation in Sint-Petersburg te arriveren. Deze keer werd er muziek gespeeld dat karakteristiek is voor Sint-Petersburg, zodat je weet dat je met je slaperige hoofd in de juiste stad bent aangekomen. Het voelt toch een beetje als een thuiskomst, waarbij de metro en de wegen toch weer vertrouwd aanvoelen. Wellicht besteed ik later nog wel een postje aan welke verschillen ik nu tussen deze twee Russische miljoenensteden heb gevonden.
Ik ben maar 33 uur in Moskou geweest, maar ik heb wederom ontzettend veel gezien. Niet alleen het bekende spul, maar ik heb nu ook de kleinere straten en gebouwen gezien die het straatbeeld honderd jaar terug hebben bepaald. Ook ben ik ontzettend dankbaar voor degenen die gedurende deze tijd bij mij zijn geweest en bij wie ik heb kunnen overnachten. Aan diegenen: ik weet dat je dit leest, en nogmaals een Большое Спасибо. Het zal een herinnering zijn die me nog heel lang bij zal staan.
(Foto's)
Afgelopen zaterdag ben ik vroeg opgestaan (iets voor 5 uur) om vervolgens de hogesnelheidstrein van 6:45 uur naar Moskou te pakken. Drie steden in Rusland zijn verbonden door middel van de Сапсан (Sapsan), het zusje van de Duitse ICE-treinen: Sint-Petersburg, Moskou en Nizhny Novgorod. Zonder ook maar ergens tussendoor te stoppen, zoeft het Russische landschap in minder dan 4 uur aan je voorbij, met haar riviertjes, bossen en houten huisjes. Als je uitstapt in Moskou schalt de welkomstmuziek op het station ("Москва, Москва!"). Daar sta je dan, op het Leningradsky-station in de hoofdstad van Rusland.
Eerste stop: uiteraard het Rode Plein. Eigenlijk was het plan om het mausoleum van Lenin te bezoeken, maar dat leek (wederom) gesloten te zijn. Vorige keer dat in Moskou was, was het ook al dicht. De volgende keer dan maar, want dit zal niet de laatste keer zijn dat ik hier ben.
Tot zover kan ik over dit stuk alleen maar dromen, maar je hoeft maar een zijstraat in te slaan bij het Rode Plein en je waant je ineens in een heel andere stad die ik van tevoren nog niet had gezien. Dit zijn de smalle oude straatjes van de stad, vlak buiten het Kremlin. Een eindje verderop kan je een restant terugvinden van de stadsmuur die Moskou lang geleden omringde.
De wandeling werd vervolgd via Lubyanka (K.G.B. hoofdkwartier), het Bolshoi-theater, het Manegeplein en de Moskourivier. Van daaruit liepen we om de Christus Verlosserkatherdraal heen. Dit gebouw is met name het afgelopen halfjaar bekend geraakt door Pussy Riot, die daarbinnen een gratis optreden gaf met kritiek op het huidige regime in Rusland. Dit geintje heeft drie dames van de band een aanzienlijke gevangenisstraf opgeleverd.
 |
| Lubyanka, hier zat de K.G.B. |
 |
| Het beroemde Bolshoi-theater. |
 |
| Christus de Verlosserkathedraal |
Het "dieptepunt" van m'n bezoek aan Moskou was Bunker 42. Dit was tijdens de Koude Oorlog een topgeheim militair object, 65 meter onder de grond (18 verdiepingen, 288 treden). Niet alleen diende dit als schuilkelder die menig atoombom kon weerstaan, het was tevens een commandocentrum waarin op ieder moment honderden mensen actief waren. Vanuit de bunker kon het signaal gegeven worden om een heel arsenaal atoomwapens af te vuren, dat in 30 minuten de V.S. zou weten te bereiken. Je krijgt er toch wel een beetje een koude rilling van om deze gekheid te aanschouwen.
Recentelijk is de bunker opengesteld voor publiek. Naast de expositie van verscheidene militaire objecten is er tegenwoordig ook een ondergronds restaurant voor al uw feesten en partijen (afgelopen zaterdag vierde ene Ivan z'n verjaardag tussen de ontmantelde kernkoppen). Maar al met al vond ik het gaaf om zoiets van dichtbij te kunnen bekijken.
Op zondag was er nog een dag met twee bezienswaardigheden. Eerst naar Kolomenskoje, ten zuiden van het centrum. Hier staan eeuwenoude kerken, waaronder de Hemelvaartskerk. Ik kende het gebouw van plaatjes, maar toen ik het voor de eerste keer zag was ik toch verbaasd: dat ding was zeker wel twee keer zo groot als ik me had voorgesteld.
Eromheen ligt een groot heuvelachtig park dat tevens aan de oever van de Moskourivier ligt. Dat was weer veel traplopen, alsof Bunker 42 nog niet genoeg was. Maar het is een mooi park dat zeker een bezoekje waard is als je ooit in de buurt bent.
 |
| Hemelvaartskerk in Kolomenskoje |
M'n bezoek aan Moskou werd afgesloten met een heel ander soort gebouwen gebouwen dan in Kolomenskoje: Moscow City. De wolkenkrabbers van bankiers, verzekeraars en ander gespuis waren altijd al van verre zichtbaar, maar nu heb ik ze even van dichtbij bekeken. Er wordt nog volop gebouwd op dit terrein, met name de Federation Tower is nog in aanbouw. Dit moet uiteindelijk een van de hoogste gebouwen ter wereld worden.
 |
| Moscow City |
Ik ben maar 33 uur in Moskou geweest, maar ik heb wederom ontzettend veel gezien. Niet alleen het bekende spul, maar ik heb nu ook de kleinere straten en gebouwen gezien die het straatbeeld honderd jaar terug hebben bepaald. Ook ben ik ontzettend dankbaar voor degenen die gedurende deze tijd bij mij zijn geweest en bij wie ik heb kunnen overnachten. Aan diegenen: ik weet dat je dit leest, en nogmaals een Большое Спасибо. Het zal een herinnering zijn die me nog heel lang bij zal staan.
(Foto's)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten