Kathedralen, monumenten en paleizen

Hoewel het weer hier in Sint-Petersburg niet bar en boos te noemen is, merk je wel dat de zomer hier achter de rug is. Het is wat frisser en er staat iets meer wind, maar dat weerhoudt me er niet van om de stad verder te bekijken.

Ik heb veel gezien, onder andere ook gedurende de praktijklessen waar we veel hoeken van het centrum bezoeken. De buitenkant van de Kerk van de Verlosser op het Bloed had ik op dag 2 al uitbundig gefotografeerd, afgelopen week was ik daar ook naar binnen geweest. Voor een orthodoxe kerk is het nogal aan de onorthodoxe kant vanwege de talloze mozaïeken en schilderingen op de muren. De kerk is gebouwd rondom de plaats waar tsaar Alexander II in de 19e eeuw is vermoord: de plaveien waarop dit gebeurd is zijn in de kerk te zien.

De plaats waar Alexander II is vermoord.

Naast deze kerk ben ik ook nog in de Kazan-kathedraal geweest. Daar waar de kathedraal die ik net beschreef meer een museum is dan een kerk in functie, is de Kazan-kathedraal nog volop in gebruik door de orthodoxe gelovigen. Midden in het drukke centrum waan je je toch ineens in een andere wereld, waar in (relatieve) stilte wordt gebeden bij iconen en kaarsjes worden aangestoken. Bij bepaalde iconen staat toch wel een wachtrij goed voor 10 minuten. In de rij staan onder andere jonge vrouwen met een te kort rokje voor kerkse begrippen, maar dan wel weer met een hoofddoekje omgebonden. Een tikje tegenstrijdig.

Kazan-kathedraal

Een van de andere dingen die ik persoonlijk bijzonder vond om te zien was het Plein van de Overwinning, aan het zuidelijke puntje van de Moskovsky Prospekt. Van verre kan je de obelisk zien, maar als je dichterbij komt is er meer. Terwijl het verkeer chaotisch om het plein heen zoeft, kan je naar een lager gedeelte lopen waar de drukte van de stad grotendeels naar de achtergrond verdwijnt. Wat overblijft is een monument dat herinnert aan de rampzalige 900 dagen dat Leningrad was afgesloten van de buitenwereld tijdens de Tweede Wereldoorlog, gedecoreerd met een aantal eeuwige vlammen. Ondanks dat de plaats niet zo groot en uitgebreid is, kon ik er toch wel een half uur vertoeven. Het was er rustig en ik bekeek op m'n gemak naar de patriottische kunst waar ik toch wel een beetje een zwak voor heb.

Voor de rest ben ik nog naar Poesjkin geweest, een stadje niet ver van Sint-Petersburg. Daar staan nog twee joekels van paleizen uit het tsarentijdperk. Met name ten opzichte van het Catharinapaleis dat daar te zien is, lijkt het Winterpaleis ineens maar een schuur te zijn. Een mooie schuur, dat wel.

Het Catharinapaleis.

Met bijbehorende achtertuin.

Heel veel tijd is er niet meer over om de overige bezienswaardigheden te bezoeken. Op de twee vrije middagen die ik zo nog heb staat het Russisch Museum op de planning en op m'n een-na-laatste dag ga ik nog naar de Hermitage. En ik moet nog stééds de bruggen aanschouwen in de nacht, wanneer ze open gaan voor de scheepvaart. Dat schijnt er bijzonder uit te zien.

Als mensen aan me vragen welke van de twee steden ik bijzonderder vind: Sint-Petersburg of Moskou, gaf ik altijd resoluut een antwoord voor Moskou. Maar nu ik hier twee en een halve week zoveel gezichten van Sint-Petersburg gezien heb en de weg enigszins ken, begint het toch wat te knagen om m'n antwoord te veranderen. Komend weekend ga ik (heel) vroeg uit de veren om in Moskou na te gaan of dat terecht is.

(Meer foto's)