Een zomerse stadswandeling

Afgelopen woensdag was het flink nazomeren in Sint-Petersburg: met maar liefst 26 graden en een strak blauwe lucht viel er weinig te klagen. Dit was misschien wel de laatste kans om de bekende gebouwen mooi op de foto te krijgen, dus na de les trok ik er meteen op uit, het centrum in.

Met de metro ging ik naar station Admiralteyskaya (waarvan het perron versierd is met een mozaïek van Peter de Grote) om van daaruit naar de Izaäkkathedraal en de Bronzen Ruiter te lopen. De koepel van de kathedraal is een van de hoogste uitkijkpunten van Sint-Petersburg, maar het zag er niet heel erg open uit dus misschien moet ik dat later nog maar eens proberen.

Izaäkkathedraal

De welbekende Bronzen Ruiter.

Vanuit de Bronzen Ruiter ben ik naar het Alexanderplein gewandeld, om het Winterpaleis en de Alexanderzuil nogmaals te bekijken (ik blijf het een bijzondere plaats vinden). Het straalt de ordinaire onbescheidenheid uit van de voormalige Russische tsaren, maar het doet me ook altijd even stilstaan bij de bloedige gebeurtenissen die op dit plein hebben plaatsgevonden. Tegenwoordig dient het als een verzamelpunt voor toeristen die schaapachtig rondstruinen en fotootjes maken (waarvan ik er net zo goed één ben).

Binnenkort zal ik het paleis betreden om daar de Hermitage te bekijken. Vorige keer dat ik er was hadden we maar heel even de tijd, nu ben ik van plan om daar een dagje voor uit te trekken.

Het Winterpaleis.

De Peter en Paul-kathedraal.

Vanuit het optrekje van de tsaren liep ik via het Vasiljevski-eiland en de Vliegende Hollander naar het Peter- en Paulfort, met daarop de gelijknamige kathedraal die je zowat overal ziet als je aan de oevers van de Neva staat.

Het centrum is uitgestrekt en je loopt al snel vele kilometers in een dag om de bezienswaardigheden te bekijken. Op dit punt van de wandeling begon ik m'n benen toch wel te voelen. Maar er was nog een dingetje op m'n takenlijst dat ik moest bezichtigen, hoewel dat een licht neurotisch trekje heeft. Sinds januari heb ik thuis op m'n computer een bureaubladachtergrond van Sint-Petersburg. Voor vertrek had ik op Google Street View gezocht naar waar die foto genomen was, met het idee dat ik het beeld met eigen ogen kon gaan aanschouwen. Het was gelukkig één metro-station van het fort vandaan (en een kilometer lopen), maar nu kon ik m'n bureaubladachtergrond 'live' zien, bij daglicht. Nu ik dit gedaan heb, kan ik eindelijk rustig slapen.

Desktop

Live

Wederom kan ik het niet laten om iets te zeggen over de bruidsparen op straat, want ik struikelde zowaar over de (Hummer) limousines, bruidsmeisjes en bruidsparen. Ik stel me zo voor dat er in ieder Sint-Peterburgs huishouden een trouwfotootje aan de muur hangt waarop papa en mama poseren bij de rivier. Het blijft een opmerkelijk verschijnsel voor iemand die uit een land komt waar het ja-woord in besloten kring gegeven wordt, je in een auto stapt rechtstreeks naar het restaurant om je daar klem te eten. Niets rondtoeren in de stad, hooguit een kwartiertje het park in voor een trouwreportage.

De slotjes die je vaak aan Russische rivieroevers ziet worden opgehangen door pasgetrouwde stellen, om vervolgens de sleutel weg te gooien in het water (oh, de symboliek). In Moskou zag ik toen hele balustrades vol met die dingen, ik denk dat hier jaarlijks iemand met een goede schaar weer ruimte moet maken voor nieuwe stelletjes. Hier in Sint-Petersburg is het nog redelijk bescheiden, zoals je ziet in het fotootje hierboven.

Tot zover het wandelingetje dat ik op deze mooie dag gemaakt heb (vorige fotoalbum is aangevuld). In deze wandelingen doen m'n ogen en benen het meeste werk, maar ondertussen ben ik ook bezig om flarden van gesprekken op te vangen en teksten te lezen die je overal kan zien. Volgende keer weer een update over hoe het er voor staat met m'n Russisch.