Russisch leren in Sint-Petersburg

Al die fotootjes van gebouwen en parken is allemaal leuk en aardig, maar is tijd om het eens te hebben over hetgeen waarvoor ik uiteindelijk naar Sint-Petersburg gekomen ben: de Russische taal.

Ik dacht al een mooie opstap gemaakt te hebben doordat ik het cyrillische schrift al kende en een handjevol woorden, met natuurlijk привет (prievjet, hallo) en спасибо (spasieba, dank je wel). Het was in ieder genoeg Russisch om iemand te begroeten of om een gesprek af te sluiten, maar ja, al m'n Russisch voor daar tussenin was wat roestig te noemen. Zo roestig, daar zou een Lada die hier rondrijdt nog jaloers op zijn.

De eerste twee dagen les waren best intensief te noemen. In de eerste twee reguliere lessen kreeg ik al meteen alle vervoegingen van de bezittelijke voornaamwoorden, meervouden en de vervoegingen van 'hebben'. Als je Duits al vervelend vond met die tergende naamvallen en geslachten, begin dan maar niet aan Russisch want dat is nog een tandje complexer. Aan de andere kant, het woord 'zijn' bestaat niet in het Russisch, dus de vervoeging van dat werkwoord onthield ik daardoor heel erg makkelijk.

Qua woordenschat kan ik vertellen over m'n familie, wat voor beroep ze doen en hoe ze heten (мой брат завут Матаайс, mijn broer heet Mathijs). En zodoende nog een handjevol willekeurige woorden, zoals paraplu (зонт, zont). Je weet maar nooit of dat ooit je leven gaat redden.

Dinsdagmiddag had ik na de gewone les een praktijkles. Dat hield in dat ik samen met een docent het centrum in ging en zo m'n Russische vaardigheden in de praktijk kon brengen. Gezien m'n vaardigheid nog dicht bij het vriespunt lag, was het voornamelijk een oefening van advertenties en bordjes hardop lezen. Ondertussen kreeg ik nog een hele reeks nieuwe woorden, waaronder telwoorden, kleuren en delen van het gezicht. We maakten een wandeling over de Nevski Prospekt van de Dom Kniegie (een boekenwinkel) naar het Moskou-treinstation, wat in afstand iets meer dan twee kilometer is. Al lezend, luisterend, pratend en nadenkend deden we toch ongeveer een uur over dit wandelingetje. Op het station bleven we ongeveer een half uur, waar ik ook gelijk treinkaartjes kocht voor Moskou, later deze maand. Daarna liepen we dezelfde route weer terug, waar we wederom weer een uur over deden.

Door de praktijk had ik nog wel een eye-opener met het cyrillische schrift. Stel dat je een hoofdletter Т hebt in het cyrillisch, dan heb je de kleine letter т. Tot zover geen verrassing. Maar als je die letter cursief schrijft, dan schrijf je een т. Uiteraard las ik dat als een gewone m bij het oplezen van een simpele tekst op een gevel, en ik werd keer op keer gecorrigeerd. Ik dacht dat ze me voor de gek aan het houden was, maar eenmaal thuisgekomen werd het dan ineens duidelijk. Wie verzint zoiets nou? Ik denk dat dit me nog wel eens gaat bijten in het vervolg.

Ondanks de intensiviteit heb ik geen last van zogenaamde 'meltdowns', zoals ik die drie jaar geleden had. Toen werd al het Russisch om me heen me wel eens teveel en moest ik me er enige tijd even van afsluiten om niet gek te worden. Nu wakkert het juist een soort verlangen aan om meer van de taal te kunnen begrijpen, ook al weet ik dat het niet aan komt waaien.

Volgende keer waarschijnlijk nog een verslagje van de wandeling die ik vanmiddag door het centrum heb gemaakt. Het was wederom prachtig (zomers) weer en heb zodoende weer veel dingen gezien en gefotografeerd. Nu is het tijd voor m'n huiswerk, want ik moet van mezelf toch een aantal woorden eens goed gaan oefenen.